Wat heb je dit jaar allemaal bereikt?

ze trekt niet meer, is in voor nieuwe dingen, rent niet als een gek naar iemmand toe, ze is rustiger

ze trekt niet meer, is in voor nieuwe dingen, rent niet als een gek naar iemmand toe, ze is rustiger

Xtine, ik heb even gespiekt, en Brammeke is inderdaad een prachtige hond!

Harriet, wat een mooie foto zo, en grappig ook zo kop aan kop!

Het uiterlijk:
Van een licht crèmekleurig hondje dat stonk verandert in een mooi wit hondje dat niet meer vies ruikt.
Lichamelijk:
Gebitgesanneerd, 2 zwarte kiezen getrokken en alle tandsteen verwijderd.
Oorontsteking die hij een half jaar had: helemaal over .
Opvoeding:
Springt niet meer tegen visite op als ze binnen komen.
Trekt praktisch niet meer aan de lijn.
Als hij los is valt hij niet meer uit naar kleine honden en grote honden gaat al veel beter.
Hij luistert dan goed als ik hem terug roep.
Uitvallen aan de lijn is nog lang niet wat het moet zijn maar er zit verbetering in.
Commando's: Hij kent zit, liggen, wachten, poot geven, high five, plaats. En buiten: kom voor.
Waar ik erg trots op ben: als we terug komen van de wandeling zet ik hem in de berging op een stuk karton en zeg: plaats daarna blijf en ik loop dan weg om de scootmobiel te halen. Hij zit keurig te wachten tot ik de scoot op zijn plaats heb gezet.

Al met al hebben we veel bereikt sinds 11 april dat hij bij mij kwam wonen.

Diva is gelijk gebleven geloof ik.

Jaimy reageert steeds beter op andere honden en is Nederlands Jeugd Kampioen geworden!

Wat hebben wij bereikt in 2011:

- Ik kan Tjibbe nu onaangelijnd bij me houden als er hazen over het pad rennen
- Tjibbe is eindelijk van zijn ondergewicht af en moet nu zelfs 10% afvallen
- De allergie hebben we hopelijk onder controle gekregen
- Tjibbe is verkozen tot mooiste rasloze hond van West Friesland
- We hebben zowel onze GG-0 als GG-1 examens gehaald
- Tjibbe sloopt bijna niet meer.

Tjibbe wil nog een aanvulling geven:

- Ik heb geleerd hoe deuren open kunnen. Dat is heel handig als je baasjes vergeten zijn je mee te nemen naar de slaapkamer. Bovendien kunnen de katten dan ook lekker door het huis lopen. Ik heb het mijn kattenvriend Spook daarom ook geleerd.
- Ik heb geleerd hoe je 's nachts heel stiekem op het bed van de baasjes kan klimmen zonder ze wakker te maken

Wat hebben wij bereikt in 2011:

- Ik kan Tjibbe nu onaangelijnd bij me houden als er hazen over het pad rennen
- Tjibbe is eindelijk van zijn ondergewicht af en moet nu zelfs 10% afvallen
- De allergie hebben we hopelijk onder controle gekregen
- Tjibbe is verkozen tot mooiste rasloze hond van West Friesland
- We hebben zowel onze GG-0 als GG-1 examens gehaald
- Tjibbe sloopt bijna niet meer.

Tjibbe wil nog een aanvulling geven:

- Ik heb geleerd hoe deuren open kunnen. Dat is heel handig als je baasjes vergeten zijn je mee te nemen naar de slaapkamer. Bovendien kunnen de katten dan ook lekker door het huis lopen. Ik heb het mijn kattenvriend Spook daarom ook geleerd.
- Ik heb geleerd hoe je 's nachts heel stiekem op het bed van de baasjes kan klimmen zonder ze wakker te maken

Met Myla heb ik dit jaar heel veel bereikt. Haar overgenomen van mijn zus en samen aan het werk gegaan. Van een ongeleid projectiel naar een hondje wat wil samenwerken en goed kan luisteren. Een vertrouwensband opgebouwd. En samen met haar de cursus Sociale huishond en Gehoorzame Gezinshond doorlopen, voor allebei met glans geslaagd. Van een hond die overal op af rende en echt lak had aan ons, naar een hond die luisterd, andere honden en dieren kan negeren en die wil werken voor haar balletje.

Met Rowan heb ik dit jaar bereikt dat hij me nog meer is gaan vertrouwen en ik hem. Hij luisterd goed op een paar dingen na, die echter wel vervelend op te lossen zijn. Maar daar gaan we komend jaar weer volop aan werken. Dus ook dat gaat goed komen. Rowan is ook volwassen geworden ... rustig in huis, buiten altijd in voor actie.

Gentle is in januari bij ons in huis gekomen dus met haar hebben we ook heel veel bereikt. Ze is natuurlijk zindelijk, ze heeft de cursus Sociale Huishond met goed gevolg doorlopen. Gentle loopt los met de roedel mee, luisterd goed naar het commando "hier", is vrij en vrolijk en dat is de beste basis om weer mee verder te gaan.

Micky is dit jaar 10 geworden en wat we in de loop der jaren met hem bereikt hebben heeft zich dit jaar verder gestabiliseerd. Micky spuugt veel minder en hij is relaxter geworden. Niet meer zo zenuwachtig en bang en verder is Micky gewoon Micky gebleven.

Dus al met al een zeer geslaagd hondenjaar en deze tendens hopen we in 2012 natuurlijk voort te zetten.

Wat een leuk topic!
Iedereen kan trots zijn op zichzelf!

Rumoerig jaar voor mij 2011.
Alleen gaan wonen en alles wat daar dan bij hoort.

Biko begon wat ik te zakken en ik wilde altijd al graag een tweede hond.
Nou.. ik heb er aardig wat gehad dit jaar..

Het begon met Elsje. Zwart Duits herdertje uit het asiel. 13 weken toen ik haar kreeg. Krijg ik in het asiel ineens een stamboom mee!
En toen ik die ging napluizen schrok ik me rot. Alle broertjes en zusjes alleen voor de sport of het werk verkocht. Elsje was een uitzondering omdat het om vrienden van vrienden ging.. normaal worden de hondjes nooit aan particulieren verkocht waar Elsje gefokt is. Vader wereldkampioen IPO.. Moeder hard op weg daar naar toe.
Werklijnen waar je U tegen moet zeggen.
Met Biko klikte het voor geen meter.. en ik was alleen maar bang dat ik haar niet kon geven wat ze nodig had.
Slechte basis dus.
Elsje werkt nu bij het Amerikaanse Leger. Ze speurt op (auto)bommen en loopt mee met 'parameter-checks' oftewel ze zorgt dat gebied veilig is samen met haar geleider voordat de andere militairen het terrein betreden.
Ze heeft een grote verantwoordelijkheid die door het Amerikaanse leger heel serieus wordt genomen. Honden worden daar ook echt geëerd en onderscheiden. Het is niet zo dat ze haar in gevaarlijk gebied sturen en dat ze ieder moment opgeblazen kan worden. De hond is een net zo'n dierbaar lid van het team als de mensen. Dat is me verzekerd.
Waar ze zit en of ze bij landmacht of wat anders zit, dat mag ik niet weten. Of ze intussen ook andere taken heeft ook niet. Alleen waarvoor ze is opgeleid. Verder houdt het Amerikaanse leger alles strikt geheim!
Ik ben trots op Elsje en blij voor haar. Want haar werklust was enorm. Ben met haar naar de club geweest voor IPO training, jaloerse blikken haha. Stond ik dan als onervaren meisje met een tophondje! Met vijf maanden al stellen en dergelijk. Gewoon instinct.. Maar ik ben blij dat ze echt nuttig werk doet. Hele dagen aan het werk kan zijn en dat ze niet bij een iemand in de sport zit om hoge ogen te gooien. Al kunnen die mensen ook echt heel goed voor haar zijn natuurlijk.

Ik zoch nog steeds een hondje waarmee ik kon sporten maar ook leuk voor Biko. Wat is leuker dan een andere Aus?
Toen kwam Mekje. Mekje is een gereserveerd hondje. Ik kon haar niet aaien totdat ze ook daadwerkelijk bij me woonde. Mekje kon niet meer samen met haar moeder. Gevechten tot bloedens toe. Mijn conclusie was ook: dat ligt aan moeder-dochter. Dat gaat niet. Met de reu des huizes ging het beter. Geen dikke vrienden, maar ook geen ruzie. Biko vond Mekje erg leuk! Mekje was wel 'pinnig' naar Biko, maar dat is logisch in het begin.
Mekje en ik werden al gauw een leuk stel. Maar hoe beter Mekje en ik het konden vinden, hoe minder goed het ging met Mekje en Biko. Een heeft Mekje Biko flink aangevallen. Biko of hele happen uit zijn vacht, maar ook de gaten zaten erin. Biko vond Mekje niet meer leuk.
Maar het leek beter te gaan. Mekje viel niet meer zoveel uit. Minder grommen. Buiten ging het veel beter met andere honden. Logehond, ging ook goed. Maar Biko trok zich steeds meer terug. Wou niet meer beneden liggen, ging na het wandelen direct naar boven. En op een gegeven moment kwam hij ook niet meer voor zijn eten naar beneden.
Dat ging zo geleidelijk aan, dat ik het in het begin niet zo door had. En ik zit Biko te aaien en ik vind een hele kapotte plek in zijn hals. Een flinke beet. Blijkbaar gebeurd toen ik er niet was. Honden maar meer uit elkaar gehouden als ik er niet was.
En toen ging het weer mis als ik er wel was. Al zat ik rustig op de bank, Biko wou de kamer in en Mekje zat er boven op. Zijn hele wenkbrauw kapot. De keer daarna, zijn hele neus open..
Biko wou helemaal niet meer de woonkamer in, niet meer wandelen en niet meer eten. Mekje daarentegen had het prima naar haar zin.
Ik heb veel geprobeerd, maar Biko wilde er niet aan meewerken. Hij draaide zich om of bleef stil staan, kop omlaag, staart helemaal laag.
Dus toen besloten dat Mekje beter af was in een gezin zonder andere honden. Ik zit niet in de positie dat ik de honden uit elkaar kan houden en dan toch allebei genoeg aandacht kan geven. Dan zou Mekje veel meer alleen zitten. Veel meer in de bench en dat is niets voor Mekje. Zij wil het stralende middelpunt zijn!
Mekje woont nu in een gezin met twee actieve ouders en twee kinderen en een kat. Ze heeft het geweldig naar haar zin. Het uitvallen buiten naar honden is helaas weer erger geworden. Maar daar wordt aan gewerkt.
Ze doen behendigheid met haar en ze speelt met de kinderen tot de kinderen omvallen, Mekje niet
Ik ben blij voor Mekje! Voelt zelf als gefaald te hebben, voor de tweede keer. Maar een Biko die weer in de woonkamer ligt. Dat is een beloning genoeg!

Even geen tweede hond meer voor mij!
En wie loopt in een wandelgebied als een kip zonder kop rond? Een mechels herdertje. Achterkant helemaal kaal, heel mager. Niet te aaien, maar wel redelijk te benaderen. Geen eigenaar te bekennen.
Amivedi bellen, dierenasiel bellen. Meteen raak, ze hoort in het asiel. Iemand heeft haar meegenomen wandelen en haar niet meer teruggebracht.
Na drie kwartier haar in de auto gekregen. Voorin, want achterin vertikte ze mooi!
Cyra heet ze en ze zit een jaar en een dag in het asiel. Ze bijt zelf haar achterkant zo kaal omdat ze zo ongelukkig is in het asiel. Weggedaan vanwege een baby. Werkhondje voor de beveiliging. 1 keer eerder geplaatst, maar de dag erna terug gebracht, want ze had de man des huizes gebeten. Ze mocht nog wel eens vooraan bij de receptie in het asiel liggen. Maar na de penningmeester een kapotte jas te hebben bezorgd door uit te vallen, mocht dat ook niet meer.
Cyra was aan het wegkwijnen. Ik kon haar niet terug in haar hok stoppen. Ik wou haar meenemen en met haar aan de slag. Dat was geen probleem, even daar tekenen, en daar. En ze kon mee.
Wat een geweldig beest! In twee dagen was ik compleet aan haar gehecht. Ze kon helaas niet met de katten. Geprobeerd te oefenen. Maar aangezien ze echt wel beet en mijn katten geen proefobjecten zijn, was dat geen succes
Ze is zo snel gegroeid. Met lekker en gezond eten, aandacht, kriebels en een zachte bank ging ze met sprongen vooruit. Van niemand die haar kon aaien, tot bezoek waar ze zelf naar toe ging!
Van zo angstig, tot zelf gaan ontdekken. Ik ben zo trots op die meid! Biko vond Cyra ook prima. Ze waren niet uitgesproken dol op elkaar, maar ze hadden duidelijk respect voor elkaar. Zoveel dat Cyra al snel loops was (en een jaar niet was geweest in het asiel) maar Biko geen enkele versierpoging heeft gedaan! (en dat is normaal wel anders ) Maar ze sliepen wel bij elkaar in de buurt en bij het wandelen liepen ze veel samen op.
Helaas kon Cyra niet blijven. De katten woonden dit maal boven. En het was gevaar voor eigen leven om naar beneden te komen..
Gelukkig kwam Wilma! En die heeft Cyra omgedoopt tot Nina en haar een geweldig thuis gegeven. Beter dan dat ik ooit had kunnen hopen!
Op Nina ben ik het meest trots. Wat zij bereikt heeft is geweldig. Het is zo'n compleet geweldige hond, ik mis haar echt nog iedere dag. Ze heeft mijn hart veroverd. De inzet en wil die ze heeft en het vertrouwen wat ze me gegeven heeft, dat is echt overweldigend. Geen mens doet dat na. Dat kan alleen een hond doen.

Wat hebben wij bereikt met Schumi dit jaar:

we weten nu dat Schumi allergisch is voor 3 soorten voermijt, 2 soorten graspollen en huisstofmijt, ook granen en gluten, binnenkort gaan we beginnen met immunotherapie, dit betekent dat ik zal moeten leren om Schumi te injecteren met de vloeistof gemaakt waarvoor hij allergisch is, wij hopen dan op termijn een krabbel- en bijtvrij hondje te krijgen zodat hij weer witte pootjes krijgt en weer heerlijk enthousiast kan zijn.

Dat is wat wij hopen te bereiken in 2012.

Wow margje wat een verhaal... Ik had wel hier en daar wat opgevangen...
Maar om t verhaal compleet te zien..

Petje af je hebt niet gefaald, met geen enkele hond. Ookal herplaatst ben je voor alle honden een super tussenstatium geweest en je hebt ze echt geen betere mand aan kunnen overdragen..