Tommie's castratie

Vanmorgen 09:45 werd Tommie gecastreerd.
Gisteravond in de schemer heb ik Sasha en Tommie nog even een keer lekker laten rouzen en rennen in de weilanden en ze mochten zo vies worden als ze wouden.
Met effect want ze kwamen allebei zwart weer terug !! hahaha.
Vanmorgen was het dan zo ver.
We gingen naar de Da en Tommie werd geroepen.
Eerst gingen we naar de spreekkamer.
Hier werd hij nog 1 keer bekeken of alles in orde was zodat hij geen klachten zou krijgen van of tijdens de narcose.
hij kreeg een prikje in zijn bil waardoor hij zou gaan slapen.
Dit vond hij vreselijk en klampte zich helemaal aan mij vast !
Daarna liepen we naar de kamer waar hij opgehaald zou worden op de tafel.
Ik ging met Tommie op de stoel zitten en zo viel hij langzaam in mijn armen in slaap.
Heerlijk ontspannen en gerustgesteld.
Ik ging weer naar huis en wachte het telefoontje af.
Half 12 mocht ik hem ophalen,
Sasha ging ook mee Tommie halen.
Eenmaal aangekomen bleef Sasha even in de auto wachten en ik ging naar binnen.
Even betalen en toen naar de hestelkamer , en daar lag Tommie al kwispelend en al te wachten !! Hij wist niet hoe snel hij dat hokje uit moest en weer bij me moest komen.
Hij was wakker maar nog erg wiebelig.
Sasha zat in de auto vol smart te wachten toen ze Tommie zag !
Ik legde hem in de auto en ze kroop direct tegen hem aan en likte hem helemaal af !
Nu ligt ze continu naast bench "over hem te waken".
Als hij piept komt ze direct en geeft ze hem een likje.
Echt heel lief om te zien !
Toen we thuis kwamen deed hij een heel moeilijk en kort plasje en ging vervolgens op de grond liggen...hij wou niet meer lopen.
Ik heb hem naar binnen getild en in de bench gelegd met het deurtje open.
Hier ligt hij nu nog steeds (14:33)
hij is nu echt even heel zielig ... Hij durft niet meer te lopen.
Dus hij heeft besloten dat ik maar steeds bij de bench moet komen zitten zodat hij rustig een slaapje kan doen.

Tussendoor laat hij wel even hele enge momenten zien.
Hij gaat staan in de bench maar durft dus niet te lopen.
Hij blijft heeel stilletjes staan en laat zijn hoofd dan naar de grond zakken en doet zijn oogjes dicht.
Ik vermoed dat dit een mengeltje is van pijn en vermoeidheid.

hij wil nog niet drinken maar wil wel het water van mijn hand af likken als ik er wat op doe.

Ik hoop dat hij zich morgen beter voelt !

Door Lopes op 18 mei om 14:36