Maiko's operatie

Maiko liep al een tijdje mank. Nu is de familie waar ik uit kom nogal van het hersteld allemaal zelf wel, ook als het om hun eigen gaat. Op een gegeven moment in het weekend, begon ik eens op Maiko te letten. Maiko stond de hele tijd alleen maar op z'n rechterachterpoot en niet op de linker.

Ik heb hem de hele week goed in de gaten gehouden en ook gelet op de manier waarop hij liep. Hoe meer ik er op ging letten hoe erger het in mijn ogen werd. Op zondag zei ik tegen m'n ouders dat ik het niet vertrouwde en dat ik er graag foto's van wilde laten maken.

Zo gezegd, zo gedaan (na wat bekvechten en blablabla, met de afspraak dat als ik ongelijk zou hebben en er niks aan de hand zou zijn ik het zou betalen). Dus wij naar de dierenarts. Maiko reageert jammer genoeg altijd vrij sterk op de dierenkliniek en niet op de goede manier... Het liefst rent hij gelijk weer naar buiten, het vervelende is dat we ook niet weten waarom hij zou heftig reageert, er is namelijk nooit iets gebeurd dat de reden zou kunnen zijn...

Maar goed, Maiks op de tafel gezet en de dierenarts laten kijken. Komt hij met het rotnieuws dat het 3 (ja 3!!!) dingen kunnen zijn; zijn heup, zijn knie en zijn sesambotje (dat zit bij z'n tenen). Gelukkig konden we gelijk foto's laten maken.  Met z'n vieren uiteindelijk de foto's bekeken, na de helse strijd om ze te maken, omdat 1. De röntgen geen zin had die dag en 2. Maiko onwijs zat te stressen. Dus met z'n vieren na de foto's zitten staren (m'n vader, de dierenarts, de paraveterinair en c'est moi). Gelukkig zag de eerste foto, het sesambotje, er perfect uit! De 2e foto, de heupkom, niet fantastisch, maar dat was het niet, want het zag er nog veel te goed uit volgens de dierenarts (het bot zat iets te “los” in de kom). De 3e foto, de knie... Laten we beginnen met dat de paraveterinair, mijn vader en ik er niet echt wat aan zagen, maar de dierenarts wel. Hij zij: “volgens mij zijn het z’n kruisbanden, maar voor de zekerheid stuur ik de foto's door naar een collega van mij in Leeuwarden die hierin gespecialiseerd is.”

Wij konden weer naar huis, met het idee, dat wordt opereren. Alles aan moeders uitgelegd en dat we in de komende week worden gebeld. Dat gebeurde ook, 2 dagen later werden we gebeld door de paraveterinair, met de bevestiging dat het z'n kruisbanden waren. De dierenarts in Leeuwarden (de specialist) wilde hem nog wel even zien, dus moesten we een afspraak maken, toen ik thuis was gelijk gedaan. De afspraak was gelijk de maandag erop, dus lekker snel! Die week hebben we hem zoveel mogelijk rust gegeven, dus niet meer op de bank, niet langer dan een kwartier per keer wandelen, geen spelletjes waarbij hij veel bochten moet maken of trekt aan touwen.

Maandag, de dag des oordeels.

Bij de dierenarts, echt een super aardige man, die in "normale taal" ging uitleggen wat de bedoeling was. Hij ging eerst even voelen of het wel echt de kruisbanden waren. Dus hij voelen, ja, het waren echt de kruisbanden. Ze waren nog niet volledig gescheurd, maar het scheelde weinig. Hij heeft ons de verschillende operatie vormen uitgelegd en verteld welke volgens hem het beste was (heel toevallig ook de goedkoopste ) Deze is bij Maiko dus ook gedaan. Ze hebben bij Maiko de (ik geloof) de dijbeen ingezaagd en vervolgens hier een soort kokertje tussen gedaan.
 
We hebben een lading medicijnen mee gekregen. Dubbele pijnstilling, kraakbeenherstel en een antibioticakuurtje. Ondertussen is hij alweer naar de dierenarts gegaan voor controle. Ze hebben de hechtingen eruit gehaald, wat nog een heel gedoe was, omdat meneer zat te beven als een rietje. Nu mag hij nog maar kleine stukjes wandelen (5 à 10 minuten) en heel veel rusten. In februari nog een keer langs voor controle. Hopen dat hij dan alweer een stuk beter loopt.
 
Groetjes,

Nathalie en de bijna jarige Maiko

Door Nathalie op 05 januari om 18:31