In goede én in slechte tijden, áltijd mijn lieve hondenmeisje

Al jaren en jaren wilde ik een hond, al toen we net samenwoonden (eind 1997) kwam het ter sprake.
Het was trouwens een of/of, want een kat wilde ik ook graag.
Helaas wilde mijn vriend het niet. Niet omdat ie honden niet leuk vond, maar omdat we allebei werkten. En katten had hij niet zoveel mee.
Er kwam een valkparkiet (ja, heel wat anders), helaas viel die na 2 of 3 jaar letterlijk van haar stokje: dood.
Voelde zich zo fijn bij ons dat ze continu eitjes legde, heeft waarschijnlijk toch teveel van haar geëist.

Toen kwam er een kat, Puk. In december 2002 kwam ze bij ons wonen. Ze liep een rondje, snuffelde hier en daar wat en nestelde zich in de stoel van mijn vriend. Welkom thuis Puk!

Hoewel ik nog steeds graag een hond wilde, verdween dat wel naar de achtergrond, ik was erg blij met Puk.
Maar zo af en toe borrelde het toch weer naar boven: ik wil een hond.

In juli 2011 was het dan EIN-DE-LIJK zo ver: we gingen naar het asiel en kwamen thuis met een klein, mager hondje met hele grote oren


Mellow, net 2 dagen daarvoor aangekomen vanuit Malta. Ze was pas 4 maanden oud en had daar een maand in het asiel gezeten.
Haar eerste 3 maanden had ze met haar broertje op straat doorgebracht. Een hond met een rugzakje met onbekende inhoud dus.
Ze was zó ontzettend lief, maar ook zó ontzettend bang. Alles was eng, van gras tot straat, van mensen tot honden.
Zelfs rode prullenbakken langs het fietspad, fietsen, auto's.
Gewoon ALLES dus.

Het heeft wat tijd gekost, maar alles kwam goed.
Tot zomer 2012. Een hele grote groep wielrenners op zaterdagochtend, zeker 20 stuks, terwijl zij op het fietspad liep.
Vanaf dat moment was het mis, eerst alleen de ochtendwandelingen in het weekend, maar dat breidde zich uit naar alle wandelingen, de hele week lang. Op vrijdag ging het weer wat beter, om zaterdag weer overnieuw te beginnen.

Van alles geprobeerd. Naar huis, doorlopen, tegen haar praten, haar steunen d.m.v. een hand op haar borst: niks leek effect te hebben, behalve het eerste: naar huis.
Soms hield ze het wel 9 uur op. Was ze om 7:00 uur 's morgens geweest, durfde om 12:30 uur niks te doen en hield het dan rustig vol tot 16:00 of langer.

Toen zijn we met Bach Bloesem begonnen, dat heeft ze 2 maanden gebruikt, maar dat deed niks.
Vervolgens een gedragstherapeut ingeschakeld, omdat ik gewoon niet meer wist hoe ik dit moest oplossen, ik zat er behoorlijk doorheen en dat had wel effect.
Voor haar, maar vooral voor mij. Ik had eindelijk wat handvatten om met haar angst om te gaan. Niks om bang voor te zijn? Dan gewoon zwijgend doorlopen. Liep ze naast me? Belonen, brokje erin en lekker doorlopen.
Eerst nog kleine stukjes en steeds wat verder.

En dat ging een behoorlijke tijd goed en ook steeds beter. Zo goed zelfs dat ze soms wat zag ('oei, eng!') en zich liet afleiden doordat ik tegen een blaadje schopte (het enge was niet meer belangrijk, nee, dat blaadje moest verscheurd worden en wel direct! )

Helaas gaat het nu weer wat minder met haar. Gespannen, schrikkerig, nerveus.
En dat allemaal door vuurwerk. Wat ik op zich niet eens zo gek vind, want het was een behoorlijke bom die gisteren werd afgestoken.

Voor mijn gevoel hebben we weer een behoorlijke stap terug gezet. Ik heb met haar te doen maar probeer dat niet te laten merken. Dus ik ga weer aan de extra sterke valeriaan

Als ik van tevoren had geweten hoe moeilijk het soms zou zijn, zo'n ongesocialiseerde hond met rugzakje, had ik er nog wel even 3 keer over nagedacht. En dat vind ik moeilijk, want zij kan er niks aan doen. Ik word soms verdrietig omdat ik dingen denk als 'ik had beter een kat kunnen nemen', want dat wíl ik niet denken en ik schiet er ook helemaal niks mee op. Ik wíl ook helemaal niet dat ze ooit weg gaat, ze hoort er zó bij nu.
Ik hou zo ontzettend veel van haar en wil haar helpen haar angsten beheersbaar te houden. Zorgen dat ze zich veilig voelt, niet alleen in huis maar ook buiten.

Lieve Mellow, ik hou zoveel van je, je mag voor áltijd bij ons blijven, hoe moeilijk het soms ook is, samen komen we er wel.

Door ~ ~ ~ Mellow ~ ~ ~ op 17 november om 22:00