Forum schuldig voelen over de hond zijn dood.
de berenclub!!! > forum > schuldig voelen over de hond zijn dood.
Thera Seijkens
ik ben Thera Seijkens en ik voel me af en toe een beetje schuldig over de dood van onze hond.
het was oudjaars dag en mijn man was gaan wandelen in de sneeuw dat vondt Brando heel leuk dat dollen in de sneeuwhij zei wat onze Brando mankeert weet ik niet hij gaat wel 4 keer zitten om zijn behoefte te doen ik denk dat hij een beetje hart lijvig is dus maar iets geven wat lakserent is maar dat hielp niet dus maar naar de dierenarts die gaf hem een spuitje dat hij meschien wel zijn ontlasting kwijt kon worden maar dat hielp ook niet het was een ziellig gezicht hij keek je aan met die ogen van help me dan. maar weer terug naar de dieren arts die heeft hem een roesje gegeven om hem beter te kunnen onder zoeken kwam er al gauw achter dat er een gezwel zat uit ende van de darm hij kon er niet van voor of achter er bij hij moest gaan werken met een stoma dan konden we zijn leven met 6 weken verlengen en hij was dan niet zeker zonder pijn en de kosten van het geheel was 4000 tot 5000 duizend euros. heb ik er goed aan gedaan om hem zijn euwige rust te geven daarom voel ik me schuldig als ik zijn leven met 6jaar hadt kunnen verlengen dan had dat geld me niets uit gemaakt groetjes Thera.
05 april 2011 om 15:45
Dit onderwerp staat op slot. Je kunt niet reageren
zonnetje
3 doggies
ik snap je gevoel wel. Maar je weet denk ik zelf ook wel dat het een onterecht gevoel is.
Ik heb het nog af en toe als het over mijn poezel Ubu gaat. We hebben haar een jaar geleden moetne laten gaan, ze was 15 jaar, en soms knaagt het nog of het wel het beste was. Maar als ik er eerlijk over nadenk: Ja dat was het beste... Voor Brando maakt het niets uit die paar weken, het zou eerder wat zelfzuchtig zijn om je hond langer bij je te willen houden... Je hebt het wel goed gedaan door hem te laten gaan en hem een waardig einde te geven... Maak het jezelf maar niet te moeilijk, en kijk lekker uit naar je nieuwe pupsel 
05 april 2011 om 16:21
Ivonne, Diego , Dora & Boots 3 doggies
Ik snap je ook wel , maar je hebt je hond misschien wel 6 weken met pijn ed bespaard, ik zou hetzelfde hebben gedaan
05 april 2011 om 16:32
els 2 3 doggies
Schuldgvevoel is mij zo bekend! Ik heb het na ieder overlijden wel gehad. Had ik nou maar...........en; Als ik misschien.............?
Maar ik denk ook; Schuldgevoel is eigenlijk alleen op zijn plaats als ik met opzet iets fout heb gedaan. Maar alle beslissingen die ik heb genomen zijn uit liefde genomen. En altijd met het welzijn van het dier in mijn gedachte. Met onze yara(Overleden aan lymfeklierkanker) hebben we alles geprobeerd wat mogelijk was. Zolang zij het niet opgaf, gaven wij haar ook niet op. Maar uiteindelijk was genoeg ook genoeg. En hebben wij de keuze uit liefde gemaakt door haar "te laten gaan". En zo'n keuze blijft altijd moeilijk!
05 april 2011 om 16:36
Thera Seijkens
ja zonnetje ik weet dat ik goed aan gedaan heb maar Brando was nog maar 9 jaar en nog zo speels als een pup dank je mijn traantjes gaan af en toe groetjes Thera
05 april 2011 om 16:40
Thera Seijkens
Allemaal mijn dank ik richt me maar op ons nieuw landseer beertje veel liefs Thera
05 april 2011 om 16:47
Ivonne, Diego , Dora & Boots 3 doggies
laat je traantjes maar gewoon gaan hoor ,
Veel sterkte
05 april 2011 om 17:01
ria&aika 3 doggies
Thera je mag je absoluut niet schuldig voelen over de dood van Brando.Mijn vorige hond had exact hetzelfde.Je hebt het enige nog gedaan wat je voor hem kon doen en dat is laten inslapen en zoiets doe je uit liefde voor je hond om hem verder lijden te besparen.heb veel respect voor je. Je zult Brando nooit vergeten en hoop dat je net zoveel liefde van Yinti gaat krijgen .
05 april 2011 om 17:01
Petra 3 doggies
Wij hebben deze moeilijke beslissig ook twee keer genomen, en hoewel je het uit liefde voor je hond doet blijft het verschrikkelijk moeilijk, puur om het feit dat ze niet kunnen praten.
Toch heb ik er geen schuldgevoel over, soms kun je niet anders..
Je moet de tijd dat je plezier met elkaar hebt gehad het zwaarst laten wegen...daar moet je aan terug denken, ik weet zeker dat je hond je juist dankbaar is geweest..sterkte ermee...
05 april 2011 om 17:19
zonnetje 3 doggies
Sommige blijven heel speciaal. Altijd.. Ik zal nooit nooit nooit weer zo'n poes hebben als Ubu, ik besef het me nog vaak. Maar er komen wel anderen, die op hun manier speciaal zijn en een een speciaal plekje in je hart krijgen. Koester wat je had met Brando, en je zult er vast nog om huilen, en dat mag ook. Dat verdriet hoort er (helaas) bij... Heel veel sterkte.
05 april 2011 om 17:26
