We zijn een gezin wonende in Belgisch Limburg , deze week op maandag 7/10/2019 om 14.30u hebben we de moeilijkste beslissing moeten nemen om onze lieve meid Roxy na bijna 12 jaar trouwe dienst te laten inslapen....ons huis is geen thuis meer zonder haar. Vanaf de eerste dag dat ze bij ons was zijn we samen gaan slapen en samen opgestaan , overal is ze mee naartoe geweest en altijd was ze bij ons. Als ik me ging douchen lag ze voor de douche , zelfs als ik op wc ging lag ze aan mijn voeten.....ik noemde haar mijn schaduw....Op 9/01/15 is ze plots door haar poten gegaan en was ze volledig lam achteraan, onze dierenarts van toen zag er niet veel erg in en gaf een cortisone spuit en wat pijnstilling het zou na een paar dagen wel in orde komen maar na een paar dagen zonder verbetering en op aanraden van een goeie vriend ben ik naar een andere dierenarts gegaan,die heeft haar direct in slaap gedaan en fotos gepakt waaruit bleek dat haar heupen totaal kapot waren ! nooit had ze iets laten merken,tot op diezelfde dag dat ze s avonds door de poten ging had ze gespeeld, gelopen en gesprongen zoals ze elke dag deed. De dierenarts gaf mee dat ze een enorm sterk dier was om het zolang met die heupen vol te houden. Dankzij deze arts en een zeer streng dieet, ze moest op 4 weken tijd 10kg afvallen.... en daar is ze ook in geslaagd, is ze terug mobiel geworden op eigen kracht. vanaf toen heeft ze altijd speciaal voer moeten eten en dagelijks het medicijn Metacam moeten nemen. De lange wandelingen die we zo graag deden en het ravotten waren vanaf dan voorbij, maar ze paste zich aan haar nieuwe tempo aan en volgde me terug ganse dagen.Tot ze plots begon te verdikken alhoewel we ons strikt aan het dieet hielden...bleek haar baarmoeder ontstoken en kwam de etter er opeens achteraan uit , het was verschrikkelijk om te zien hoe mijn fiere meid er toch nog alles aan deed om zich schoon te likken. We hebben haar nog een goeie 14 dagen geholpen met zich te kuisen want ze begon ook onder haar te plassen. De dierenarts rade een operatie af gezien haar leeftijd en haar slechte heupen,dus hebben we allen met de tranen in de ogen toegestemd om haar te laten gaan.....(onze vorige dierenarts vond het niet nodig om de baarmoeder te verwijderen toen ze nog jong was, maar dat had wel veel leed voorkomen!!!!) We missen haar enorm elk hoekje elk kantje elk voorwerp roept herinneringen op aan haar.......
Zonder een slecht woord te willen zeggen over onze huidige dierenarts want dankzij hem is ze er zolang geweest! , heb ik een slecht gevoel bij de manier hoe ze gegaan is, de arts zei dat het te omslachtig en pijnlijk zou zijn voor Roxy om nog een ader te zoeken om te prikken voor de verdoving ? en heeft ze langs haar zijde rechtstreeks in de longen een spuit gegeven? Kan iemand me zeggen of dit gangbaar is ? En waar ik me ook totaal niet aan verwacht had; men hoort altijd de verhalen van na de eerste spuit om te verdoven liet ze haar kop hangen en legde zich neer ? Maar dat was met Roxy niet het geval , zij heeft nog echt geprobeerd om op te staan??? Gaf echt geen fijn gevoel en blijft door mijn hoofd spoken.........
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?