Ik was het gelukkige vrouwtje van Bobby.Bobby is 17-06-1998 geboren en hij is op 30-07-2014 helaas overleden.Soms gebeuren er dingen in het leven die gewoon zo moeten zijn.Eigenlijk zouden we in juli 98 op vakantie gaan,maar ik moest geopereerd worden aan een hernia en de vakantie ging niet door.Dus besloten we een hondje te nemen,ik lag in het ziekenhuis en mijn man en kinderen gingen kijken naar de pups en mochten er een uit kiezen.Een paar weken later mochten we hem gaan halen,we noemde hem Bobby.Toen ik hem zag was ik op slag verliefd en ik ben elke dag een beetje meer van hem gaan houden.Wat waren we gelukkig met hem.Zoveel vreugde en steun heeft Bobby,vooral mij gegeven.In mijn ogen is Bobby altijd gezond geweest,behalve zijn huidklachten,van pup af aan.Op latere leeftijd kreeg hij wel last van een wat vergrootte lever door de prednisolon die hij geregeld nodig had.Maar bloedtesten wezen uit dat het niet ernstig was en doordat ik vers ging voeren had hij geen last meer van jeuk en ook geen medicijnen meer nodig.Hij was altijd vrolijk,ging graag wandelen en hij hield van eten.Vooral vis en rosbief vond hij heerlijk.Tot de 27 ste juli,hij wilde ineens niet meer eten,drinken deed hij nog wel.Ik vierde op die dag mijn verjaardag,ik ben de 31 ste jarig en hij at nog wel worst en een stukje komkommer.in die tijd was het bloedheet en tja hij was al 16 jaar en zocht er nog niet iets achter.Volgende dag kip en rijst gekookt,dat at hij nog wel.maar maandag at hij alleen nog wat kip en rosbief.En hij was nu toch wel heel snel moe,wilde nog wel spelen maar een minuutje en dan was het gedaan.Hij ging ook nog mee wandelen ,stond dan nog steeds te kwispelen,maar hij ging geregeld zitten onderweg en kon eigenlijk niet meer.Dinsdag afspraak gemaakt Da,konden pas om half 8 komen,hij begon te hijgen en ik zag toen dat het niet goed ging.Maar ik had niet verwacht dat het zo ernstig was,in 4 dagen tijd zo ziek geworden blijkbaar,waarom heb ik het niet eerder gezien,tja Bobby liet eerder weinig zien,ja sneller moe maar ja 16 jaar dacht ik.Ik kreeg keihard te horen dat wanneer hij s'nachts niet op zou knappen na 2 injecties en een tabletje,ik de volgende dag terug moest komen en hem in laten slapen,wat een klap,zo onverwacht.Ik heb niet terug hoeven gaan,Bobby is diezelfde nacht op zijn favoriete slaapplekje ,op mijn bed,uit zichzelf overleden,het duurde voor mijn gevoel maar enkele secondes,ik denk een hartstilstand.De Da zei dat hij waarschijnlijk overleden is aan hartfalen,hij had vocht achter zijn longetjes.Best vaak bij de Da geweest ivm zijn huidklachten maar ze hebben nooit gemerkt dat hij blijkbaar iets aan zijn hartje had,best raar eigenlijk.Heb me ook lang verweten dat ik het niet eerder heb gezien.Had ook graag wat meer tijd gehad om afscheid te nemen,maar voor Bobby was dit wel het beste,hij heeft niet geleden.Wat een verdriet heb ik gehad en nog moet ik elke dag wel een traantje laten en oh wat mis ik hem.Heb wel een mooi hoekje voor hem ,tafeltje met foto's en kaarsje en natuurlijk zijn urntje.Ook heb ik een paar plukjes haar in een potje gedaan.Hij was mijn alles en dat zal hij altijd blijven,voor altijd in mijn hart.Tot ooit lieve Bobby.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?