HondenPage baasje Missy & Lady †

• baasje
• foto's
• activiteiten
• vrienden
• honden

Inmiddels hebben we sinds vorig jaar eind september een nieuw hondje Missy genaamd. Ze is een kruising kooiker en boerenfox. Een lief en actief hondje.
Ze is zo lief en actief en als ze mij smorgens begroet smelt ik weg. Toch een goede keus om na een aantal maanden toch voor een hond weer te gaan.

Missy vind het heerlijk om in haar fatboy voor het raam te liggen met haar kopje op de vensterbank en alles te kunnen bekijken. Ik zit nog steeds op een hondencursus zonder straffen maar werkend met belonen en kalmerende signalen en zonder examens en getrek aan de riem.
Ik ga 1x in de week met haar sociaal wandelen wat haar zekerder heeft gemaakt.
Ze is net zoals mijn vorig hondje dol op de zee en spelen met een bal.










Mijn allerliefste Lady is op 22 juni jl overleden. Zij was mijn alles. Toen ik op 32 jarige leeftijd mijn man verloor kon mijn moeder mijn verdriet niet aanzien. Ze vroeg mij op een gegeven moment of ik mee wilde want ze wilde een andere hond als afleiding. Maar ondertussen had ze natuurlijk al lang voor dat ik meteen verliefd werd op Lady als ik haar zag en inderdaad... Haar vorige eigenaresse moest haar weg doen omdat zij ms had en lady het niet kon hebben dat ze haar baasje pijn deden (spuitje of iets anders). Lady zag mij en legde meteen aan bal voor mij neer. Ik was ook meteen verkocht toen ik haar kopje zag. Ik nam haar mee en de volgende dag kwam ik huilend van verdriet om mijn man naar beneden en huilde op de trap. Daar kwam mijn troosthondje lady en legde haar pootjes op mijn schouders totdat ik rustig werd heel appart en haalde daarna haar bal. Ik had weer leven mijn huis . Toen mijn moeder ook een jaar later overleed kon ik ook weer mijn verdriet kwijt.  Ik nam haar overal naar toe, speelde met haar, de bossen in mee naar de zee naar vrienden enz. Ze was best ondeugend als je even weg was had ze je thee opgedronken. of had je boterham al van je bord afgenomen. Ook de afwasmachine vond ze zeer interresant. Ze kreeg elke zondag een geklopt eitje waar ze dan helemaal voor klaar stond. Als ze we naar zee gingen kreeg ze bij het strandtentje een fricandel. Toen ik  een nieuwe partner kreeg was ze meteen dol op hem alsof ze wist dat hij net zo,n hondengek was als ik. We paste onze vakantie aan naar Lady naar de zee dus heerlijk vonden we dat en zij ook. Helaas werd ze blind maar ze ging daar heel goed mee om. Ze wist de weg in huis en in haar omgeving. Heel appart dat ze ze blind ze was gewoon op de bank kon springen en nog van het leven genoot. Zelfs met een bal spelen nog nog omdat ze de bal rook als je het gooide op het gras waar niets in de weg stond of op het strand. Ze ging dan op het geluid af of de geur. Maar je merkte naarmate ze ouder werd dat dat ook minder werd en daardoor helaas geen balspel meer.
Vorig jaar was heel vreemd ze kreeg last van haar schudde ermee en kreeg creme in haar oren ze viel wel eens om. Toen aan zee werd het steeds erger op vakantie en ze werd misselijk moest overgeven en toen kwam het ergste ze raakte in paniek en haar ogen tolde alle kanten op en haar hoofdje was zeer schuin. Bij de dierenarts werd ze meteen aan het infuus gelegd en kreeg spuitjes met iets met co ... volgens mij om de druk uit haar hoofd te krijgen. Toen ik haar achter moest laten brak mijn hart. Vele kaarsjes thuis aangestoken ik dacht echt dat ze het het niet ging halen. Maar nee hoor sterke lady vocht en vocht en mocht naar huis. Haar hoofdje nog wel scheeft maar dat ging steeds beter en na ongeveer 3 weken was ze weer de ouder ongelooflijk.Dit was juni vorig jaar. Nu dit jaar ging ze nog heerlijk 15 maart mee naar zee . Lekker wandelen en graven in de duinen en lol hebben dat haar bal naar beneden rolde.... 25 april haar verjaardag (15 jaar) maakte ze nog mee. Ergens in mei schudde ze weer met haar oren en hoofd alsof ze pijn aan haar oren had en at ze niet wat ze eerst wel deed. De dierenarts heeft haar Prednison gegeven maar zei toen al dat het een hersenkwestie zou zijn. Heel raar ook vroeger at ze alles, tomaten (vond ze leuk als dat spletste in haar bekje), appel, komkommer, kaas, wortels echt alles behalve rauwe vis en nu trok ze bij alles haar neus voor op. Het enigse wat ze soms luste was avondeten of een fricandel. Maar dat deed ze ook niet meer. Ze liep steeds slechter en sliep steeds meer stond zomaar in een hoekje te straren maar kwispelde nog wel als ze ons nog rook of enigzins hoorde. Alleen vanaf deze week kon ze maar een stukje lopen en alleen veel drinken . Donderdagavond kon ze niet meer op haar achterpoten bijna staan. Haar even uitgelaten kon niet meer opstaan en moesten haar dragen. Smorgens stond ik op lag ze voor haar mand en heb haar in mandje gedaan. Toen kwam mijn partner naar beneden begroette haar en even later zei hij kreeg ze een soort verstijving en paniek. Meteen zijn we naar dierenarts gegaan en die zei ze is echt op ze heeft pijn (waarschijnlijk hersens). Toen kon ik kiezen of valium en mee naar huis waarschijnlijk dat ze dan helemaal verslechterde en heel veel pijn daarna kreeg of.... en dat was een moeilijke zeer moeilijke beslissing maar voor haar moest ik het doen. pffffffffffffffffff. De dierenart had een speciale ruimte ze kreeg een spuitje om te slapen en daarna wanneer wij er aan toe waren (nooit dus) haar laatste spuitje gelukkig dus niet zoals bij een mens nog zo,n vreselijke laatse adem geluid. Het leek alsof ze sliep en ze heeft er niets van gemerkt. Wij wel heeeeeeel veel gehuild daar. Maar we mochten zolang daar blijven als we wilde en elke keer werd er gevraagd hoe het ging enz. De diererarts zij blij te zijn dat wij haar niet meer wilde laten lijden. Maar dan nieem je haar meer naar huis legt in haar eigen mandje dan ga je kapot. Ik werd zo overmand door verdriet dat ik geen lucht kreeg . Dan het afscheid nemen voor altijd haar nog veel aaien zeggen hoeveel je van haar houd , haar aanraken, knuffelen en oh oh wat deed dat zeer. Haar begraven met haar balletjes, een brokje, een foto van ons en in haar kleedje gelegd en haar begraven bij de vlinderplanten. Dan de stilte in huis geen getippel meer van haar nagels op de vloer, geen zwaaiem met haar staart geen lady op de bank. Dan kom je naar beneden de volgende dag geen lady die je begroet au wat doet dat pijn. Je vlucht uit je huis gaat wandelen praat over haar in het bos. Je komt terug weer die pijn van gemis. Je slaapt snachts niet. De wereld gaat langs je heen. Gelukkig veel mails en kaartjes van mensen die je verdriet respecteren om je hond.
Volgens mij was Lady een kruising tussen een Jack russel en een Basenji ik ben benieuwd of iemand dat weet en of iemand ook zo,n hond heeft.