'speelse honden' vs 'agressieve honden'

Ik zie dergelijke ervaringen als goede leerervaring voor mijzelf. De situatie zo sturen dat mijn hond niets hoeft op te lossen en af te snauwen, maar zelf de hond blokken en terug naar jou sturen. Ik vind dat mijn hond een andere hond niets hoeft te leren omdat dit voor hem juist een hele foute leerervaring is waar ik hem voor wil behoeden. Daar ligt mijn verantwoording en niet bij andersmans hond opvoeden of laten opvoeden door mijn hond.

Je vraagt wat je kan doen. Als je mij tegenkomt zou ik het heel fijn vinden als je in zo'n situatie met mij overlegt wat wijsheid is. Je zegt dat het juist voor angstige honden fijn kan zijn als mensen de tijd nemen en het zo ombuigen tot een positieve ervaring. Het is super dat je daar zo over nadenkt. In mijn ervaringen als baasje van een niet gesocialiseerde en wantrouwende hond op straat met negatieve ervaringen (die al helemaal niet om kan gaan met honden die toenadering zoek op een ietwat drukke manier) kan ik je op zo'n moment vertellen hoe deze situatie postief om te buigen kan zijn. BV door beiden afstand te nemen waarbij je je hond bij je houdt. We kunnen dan zelfs ook nog even praten en paralel lopen met ons als buffer op de juiste afstand om de boel te ontspannen. In mijn geval zelfs  uiteengaan zonder enig fysiek contact tussen de honden. Wat er mogelijk is verschilt van situatie tot situatie, dat is niet op voorhand te regiseren. Geen een hond en geen een situatie is gelijk. En dan ga ik in dit voorbeeld uit van een toevallige ontmoeting, wat mij betreft hoeven honden dan ook niets met elkaar. Mooie leerervaring voor beiden.... "je hoeft er niets mee, met die ander"

Dus praat, gooi niet je hond los maar je mond en vraag. Ik weet dat ik een zeurpiet ben, maar niet eerst hond los en erop af laten gaan en vervolgens puin ruimen,  eerst overleggen hoe en wat. Vaak is er heel veel mogelijk en ook veel positieve ervaring op te doen. Je hoeft nooit te weten hoe een situatie gaat aflopen om te weten wat je kunt doen, je kunt ook op voorhand je plan trekken en daarmee het verloop van de situatie mede bepalen. Blije honden, blije baasje en vice versa.

Dit is wat ik bedoel. Het zou leuk zijn als baasjes meer met elkaar zouden praten over zulke dingen. Hoeft natuurlijk niet wanneer mensen er geen behoefte aan hebben. Een hond (en baasje) hoeven zich natuurlijk niet aan te dringen.

Als baasjes zelf verantwoording nemen en eerst zouden praten, vragen en luisteren ,  zouden er een hoop misverstanden en frustraties voorkomen kunnen worden. Dan hoeft er niet achteraf ruzie gemaakt te worden of puin geruimd. Maar dit is simpelweg niet altijd mogelijk omdat de situatie het niet altijd toelaat. Of het is voor de hond(en)  niet goed omdat de afstand te klein is om te handelen of het is bv een onrustige omgeving. Ik zie eigenlijk altijd wel op grote afstand of een 'baasje' afstand neemt, vermijdend gedrag laat zien of juist de confrontatie opzoekt en ik voel mijn eigen hond in zo'n  situatie en wat hij kan handelen. Ik kan daarop mijn plan trekken.

Ik zou bv niet steeds opnieuw zo dicht langs iemand lopen dat er conflictjes ontstaan. Conflictjes zijn in mijn beleving geen wenselijke leerervaringen met passanten. Altijd per situatie kijken wat kan en wat niet.

Je hebt gelijk Petra! En dat maakt het ook interessant, de ene hond is de andere niet. Je kan iets verkeerd interpreteren. Het kan erg leerzaam zijn.

Immers niemand heeft de waarheid in pacht. Ondanks enkele vervelende situaties, heb ik maar eenmaal een echt nare ontmoeting gehad met een baasje, in de overige gevallen viel er altijd te praten. Niet dat je het altijd eens bent, maar dat hoeft ook niet. Toch kun je er van leren.

Het lijkt erop alsof je hond uitlaten voor vele onder ons een uitdaging is. Voor mij totaal niet. Waarom? Omdat ik communiceer met de baasjes en we al meestal van elkaar weten of onze honden met elkaar kunnen spelen.
 Je loopt de risico als je met je hond op een onbekend terrein begeeft en daar dan andere honden tegenkomt, je eerst de kat uit de boom moet kijken. Je moet er niet van uitgaan dat alle honden elkaar mogen. Wij als menszijnde mogen immers ook niet iedereen. Je vrienden selecteer je. En zo doen honden dat ook. In losloopgebieden mag, hoeft niet altijd, je verwachten dat daar honden los lopen die elkaars aanwezigheid kunnen verdragen. Maar ook daar zijn de meningen over verdeeld.

Verder heb ik geen last met uitlaten. In tegendeel! Deze vraag was puur uit nieuwsgierigheid. En ook in het algemeen.

Je hebt een jonge hond, die je nog moet leren lezen. Ik heb ook zo'n puber exemplaar die ook op honden afrent, met een verschil, dat haar benadering, ook al rent ze er op af, respect vol is. Ze rent er op af, en gaat met een boog naar de hond toe, wat daar door geen probleem oplevert. Ik heb een klein Podengo"tje, die dit niet doet, en blaffend wil benaderen, dus geen respect toont. Dit leert hij niet af, is inmiddels vijf jaar, en dus moet ik ingrijpen, en hem afremmen door een commando. Dit gebeurt meestal in het begin van de wandeling..zie het als een hevige prikkel die jij moet onderbreken. Ik vind daar niets mis mee, en hij heeft er geen last, noch een trauma van, en zo kunnen we rustig wandelen.

Moraal: Een jonge hond moet je leren lezen, en kan hij dingen toch niet afleren, zal jij als baasje in moeten grijpen.