De ware Stafford

Het is geen vrijbrief maar zo werkt het nu éénmaal. Pet je af voor jou als het je altijd lukt om zo objectief je inschattingen te maken.
Ik kan dit zeker niet zo goed als jou. Als er naast mij een BMW stopt ben ik niet zo objectief dat ik een oud opa'tje in mijn verwachting als optie meeneem.
Bij een Dodge Pick up verwacht ik geen magere bebrilde computernerd.
Achter de balie in een parfumeriezaak verwacht ik geen getattoeerde biker.
Ik heb er geen problemen mee als het wel zo blijkt te zijn, ik verwacht het alleen niet zo gauw.

als jij iemand met een stafford zie denk je dan gelijk dat die persoon zijn hond voor de foute reden heeft genomen?

Mijn verwachtingspatroon is ook maar iets dat ontstaan is uit de ervaringen en beelden die ik in mijn leven te verwerken heb gekregen. Ik ben dan blijkbaar wel iets meer openminded dan jou en noem zulke redenen niet "de foute".
Kijk... je moet je leven niet laten leiden door verwachtingspatronen van anderen maar je moet er ook niet je ogen voor sluiten.

Persoonlijk geloof ik wel dat ''de vrees'' omtrent Pitjes en Staffies , bepaalde personen juist er voor doet kiezen zo'n hond te nemen.
Echter hoeft dit niet perse negatief te zijn.
Zeker, bepaalde mensen zullen het heerlijk vinden wanneer zij er met hun hond aankomen, de meeste andere voor ze aan de kant gaan!
Ach, als hun ego'tje dat nodig heeft, laat ze lekker.
Vast een klein p''.....'' zeg ik dan wel eens!


Maar het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat het functioneel of prettig is om voor een bepaald ras te kiezen.
Staffs, Dobermans, Rottweillers, Herders, allemaal honden die van oorsprong gefokt zijn om een taak te kunnen verrichten. Een overeenkomst die ze met elkaar gemeen hebben is dat ze goed zijn in het verdedigen en bewaken van hun baasjes, hun terrein en bezittingen.
Als dat voor iemand belangrijk is, is daar volgens mij niks mee.

Mijn eigen moeder zei laatst ook nog iets dat mooi aansluit bij dit verhaal.
Ze zei: mijn volgende hond wordt een flinkerd hoor! Ik wordt ouder, ik woon alleen en raak dus ook kwetsbaarder.Tegenwoordig worden zo veel ouderen belaagt en berooft in hun eigen woning! Als er eens een engerd aan mijn deur staat die me achterover duwt, dan heb ik toch liever een Herdershond achter me staan dan een Malthezer Leeuwtje!
Dat heeft dan toch niks met verkeerde intenties te maken dat je voor een type hond kiest?

Mijn buurvrouw is een vrouw alleen in een vrijstaand groot huis.
Als ik in haar situatie zat had ik echt voor een Rottweiler of Stafford gekozen, dan zou ik stukken beter slapen, ik ben niet zo'n held hoor! Toch niet verkeerd je met een bepaalde hond ''veiliger'' te voelen?

ik sluit mijn ogen er niet voor. kom maar is hier kijken dan veranderd dat patroon van jou mischien
ik laat mijn leven er zeker niet door leiden maar er zijn behoorlijk wat tegenstanders van het ras die het je behoorlijk lastig kunnen maken.

een stafford is helemaal geen waakhond dus die eerste gaat niet op. staffords beschermen alleen hun roedel.
enkel een stafford nemen (of eender welk ras) om je veiliger te voelen vind ik niet bepaald een goede reden om voordat ras te kiezen. je kiest voor een ras omdat het je over het algemeen aanspreekt en niet om 1 bepaalde reden. toch als je de hond in huiselijke kring opvoed.

@Suzan


Een staff lijkt helemaal niet op een herder Dober of rottie..

Ze zijn heel anders qua karakter, minder zelfstandig, en ze zijn zeker geen waakhonden.
Zijn juist echte mensenvrienden en dat zijn die andere 3 niet. Die zijn erg lief voor eigen maar over het algemeen staan ze niet te springen om aangehaald te worden door vreemden in tegenstelling tot staffords.

Nou daar kan je je dan blijkbaar ook erg in vergissen, want allebei mij Dobers waren echte mensenvrienden. Die werkelijk door iedereen geaaid konden worden, en ik ken er zeker meer die er zo zijn!!!

Staffords zijn inderdaad niet echt stereotype waakhond, maar het gaat ook om het gevoel (voor jezelf) en ik durf te wedden dat als mensen weten dat er ergens een stafford in huis is ze daar minder snel zullen inbreken (tenminste, als ik zie hoe bang mensen in de buurt af en toe zijn haha). 

Maar inderdaad, als je echt specifiek een hond zoekt om te waken zou ik eerder voor een herder of doberman ofzo gaan

Jullie spreken me aan op enkele onderdelen uit mijn verhaal.
Daarmee wordt mijn verhaal en zijn bedoeling, volledig uit zijn verband getrokken! Het was ook helemaal niet mijn bedoeling om bepaalde honden te analyseren en welke van hun dan het best als waakhond zouden fungeren.
Zoals Lady het ook aangeeft, ''het gaat ook om het gevoel (voor jezelf''
En natuurlijk mag dat nooit de enige motivatie zijn om voor een bepaald type hond te kiezen, maar ik zou niet weten waarom zoiets in je besluit niet mee zou mogen wegen!

Neem me me overigens niet kwalijk dat ik een Stafford ''waaks'' heb genoemd. Maar Staffords zijn toch ''fanatieke verdedigers'' van hun roedel. Okay, niet hetzelfde maar ik wilde het gevoel van veiligheid aanduiden.

Verschilt per hond.
De stafford van een vriendin van mij zou de inbrekers nog mee helpen dragen van de spullen. Die van mij slaat al aan als je bij het hek staat en tolereert echt niet iemand in z'n huis die hij niet kent.

haha, ik neem je niks kwalijk hoor mijn reactie zojuist was ook niet bekritiserend ofzo bedoeld. Het was eigenlijk meer een reactie op een andere reactie dat ik ook vind dat een stafford in huis je wel een veilig gevoel kan geven ondanks dat ze niet het stereotype waakhond zijn ik snap je tekst helemaal, maar bedoelde gewoon te zeggen dat als mensen wel echt een hond zouden willen aanschaffen omdat ze zich veilig willen voel thuis (echt als waakhond dus) een stafford misschien geen eerste keus is

ik begrijp je bedoeling maar ik wilde even rechtzetten dat een stafford geen waakhond is

Hier een eigenaar van een Engelse Staf..
Wij hebben ons goed ingelezen voor wij een hond wilde, een knuffelhond die het lekker vindt om bij je te liggen maar ook voor in de toekomst een hond die lief is voor kinderen! Zo kwamen we na veel te hebben gelezen over allerlei rassen en bezoeken te hebben gebracht bij verschillende fokkers (van verschillende rassen) uit op een Engelse Staf.
Een geweldige hond!! Hij is altijd in mijn buurt en iedereen is gek op hem en hij is gek op iedereen, mijn nichtje van 2 hangt om hem heen knuffelt en kust, natuurlijk moet je bij ieder dier en kind toezicht houden, maar het is een allemans vriend! Helaas is mijn hond toen hij een half jaar oud was heel flink te pakken genomen door kleine hondjes waardoor hij nu wat feller reageert op kleine honden. Ik als eigenaar weet dit en houdt hier rekening mee en lijn hem aan als er een kleine hond aan komt. Men zegt dat deze honden gelijk bijten en niet loslaten maar dat is bij mijn hond totaal niet het geval, hij snauwt. Met snauwen bedoel ik dat hij gromt en achter die hond aanrent (als ik hem niet op tijd te pakken heb) maar bijten doet hij niet! Helaas als een bepaald ras lelijk doet wordt ligt het oordeel gelijk klaar maar mijn ervaring leert dat de kleine hondjes meestal grommen en lelijk doen maar waarom worden deze honden nooit gecorrigeerd?!

@ Yllek, lees en schrijf anders eens mee op topic: ''Of heropvoeding voor mensen''
Daar hebben we het nu over kleine hondjes versus grote honden!

om op de laatste bovengaande reacties even te reageren

Ik snap perfect wat je wil zeggen ivm 'veilig voelen'.

Stel nu, je woont alleen, ergens, maakt niet uit waar, je voelt je kwetsbaar. En je bent aan het kijken/orienteren welk ras hond je zou liggen.

Als er nu 2 hondenrassen zouden zijn, met hetzelfde karakter. Het karakter dat je zoekt, dat je aanpspreekt in een hond. En het ene ras is kleiner, fijner van bouw , terwijl het andere ras (met hetzelfde karakter) groter, steviger is. Wel, dan zou ik toch ook opteren voor het grote ras. En ja, mijn eigen gevoel van veiligheid zou dan ook een grote rol spelen in voor welk ras ik zou gaan.

alds jullie snappen wat ik bedoel. UIteraard kies je de hond eerst op karakter/raseigenschappen. Maar op de tweede pplaats zou een eigen gevoel van veiligheid wel meespelen ja.

Beetje jammer dat er weer een discussie ontstaat en een beetje een welles nietes spelletje er van wordt gemaakt. Iedereen heeft zijn mening, prima. Maar om even op het topic te reageren:


Ik ben dol op mijn staffords en alle andere die ik ken in mijn omgeving, ik vind het geweldige lieve en trouwe honden. Vind het fijn om te zien dat er nog mensen bestaan die mijn mening delen!

Ik ben van mening dat je een hond niet moet gebruiken als verdedigings meganisme of wapen. Sterker nog, ik vind dat een mens zijn/haar hond hoor te beschermen en niet andersom. Al moet ik wel zeggen dat als ik met Buddha savonds laat over straat loop ''enge mensen'' toch sneller voor hem aan de kant gaan dan voor een klein hondje.

Een Stafford kies je niet als waakhond of verdedigingshond. Een Staff kies je als gezelschapshond, lief voor mens en kind.

Ik heb bewust gekozen voor waak- en verdedigingsrassen omdat het toch wel fijn is dat er iemand op mijn bezittingen past, wanneer ik niet thuis ben. Ook is het fijn met betrekking tot inbrekers. En natuurlijk als je 's avonds laat de hond uit moet laten.

Ik zal ze zeker niet opjutten/het aanwakkeren en ik zal ze ook niet als wapen in zetten, maar ik voel me absoluut veilig met mijn grote honden, omdat ik weet dat ze er voor mij en mijn bezittingen zullen staan. Heb het al een aantal keer meegemaakt.

Iedereen kent ons in de buurt, we hebben ''de naam'' (mensen oordelen graag omdat we 'gevaarlijke' rassen in huis hebben) ze lopen allemaal met een boog om ons huis heen en vragen ook aan buren hoelaat wij naar buiten gaan om te wandelen.

Dat is dan wel weer een pluspunt, je zult ongetwijfeld minder last hebben van onraad en ook meer plaats op de weg.

Helemaal mee eens, hoewel ze ook deze taken prima aankunnen. Het is een ontzettend veelzijdig ras en hoewel ze bij mijn weten nergens op grote schaal worden ingezet als waak- of verdedigingshond zijn er wel talloze voorbeelden van Amstaffs die in de sportvarianten van dit soort activiteiten het prima doen.

Maar ik ben het helemaal met je eens als je stelt dat de allerbeste kwaliteit van Amstaffs hun mensgerichtheid en devotie aan huis, haard en familie is.


Ik ben geregeld van huis (alles tussen 2 weken tot 7 maanden een enkele keer) en dan is het toch een fijn gevoel dat mijn vrouw een beetje stevige, betrouwbare hond aan de lijn heeft.

Ik heb het trouwens zelf ook al eens meegemaakt. Ik sprak iemand aan die tegen de gevel van de overburen stond te (wild)plassen. Betrokkene meteen hyperagressief. Hij kon de hond niet ien omdat ik half achter een auto stond. Nu is Misia naar vreemden heel vrolijk en uitbundig. Enige reservering zit er totaal niet in, maar in zo'n situatie zie je toch een heel andere hond.

Niets van die kop omlaag, oren naar achter een wild kwispelen, maar borst vooruit, kop omhoog, oren omhoog en naar voren, staart recht naar achter en naast me staan, lijntje slap. De plassert wist deze situatie trouwens ook op waarde te schatten en droop onmiddellijk af.

Dus ja, toch wel een fijn gevoel als ik er weer eens niet ben. Maar dat geldt niet alleen voor Amstaffs.

Ik geloof meteen dat een staf een lieve hond, maar waarom zijn er zoveel mensen dan bang. Als mijn hond in duin loopt en hij komt een staff tegen en dan ook nog eens een reu word hij door het baasje aangelijnd want hij kan niet met aandere reuen opschieten, ben je te laat met pakken word mijn hond aangevallen, meerdere keren gebeurt nu.
is het een vrouwtje is er niets aan de hand.
kijk in de dierenasielen hoeveel staffs er zitten en geen van allen kunnen bij andere honden, zijn zedan verkeerd opgevoed???

Vaak wel. Helaas zijn er te veel mensen die de hond stoer en/of mooi vinden maar die niet weten wat er bij komt kijken om een grote sterke hond verantwoord op te voeden. Dat is overigens niet alleen met Staffies hoor, die zijn nu in de "mode", jaren terug hadden dit soort lui een Rottie, Herder of Dobermann gehad en dezelfde problemen gehad.

Ben het niet met je eens dat het aan de opvoeding ligt dat een staff niet met andere honden kan. Het is een ras eigenschap van de stafford. De meeste kunnen tot hun 2e à 3e met andere honden en daarna vaak niet meer omdat ze volwassen zijn. 
Het is wel zo dat mensen ze als mode artikel zien en er niet bij nadenken dat hun lieve viervoeters wel is mede viervoeters wil bijten. Als mensen daar rekening mee gingen houden zouden er ook minder staffs in het asiel komen.

Klopt Mandy het is heel begrootelijk als je al die honden in het asiel ziet, mensen moeten beter nadenken voor ze er aan beginnen

Dan zijn we het hier nadrukkelijk over oneens met elkaar. Het is namelijk meestal een dominantie issue, geen ras eigenschap.

Iets wat velen rassen kunnen ontwikkelen maar vrij sterk is in Staffords vanwege hun generieke karakter eigenschappen, hun vasthoudendheid, neiging om confrontaties niet uit de weg te gaan en zelfvertrouwen. Maar daar zijn Staffords niet uniek in. En dat je dat dan met 2 a 3 jaar ziet bovendrijven klopt wel, aangezien de hond dan volwassen wordt en die dominantie wil gaan uitdragen. Maar dat is gedrag, en geen ras eigenschap. En gedrag kan beinvloed worden. Door eigenaars.

staffords zijn mensenhonden, geen hondehonden. hondagressie zit in het ras en daar hoor je als baas rekening mee te houden. het is een ongeschreven regel dat je als hondeneigenaar (van eender welk ras) je hond bij je houdt en niet zomaar naar elke hond laat lopen of uit het oog verliest.
reutjes hebben het idd erger dan teefjes en dan vooral tegenover andere reutjes.

dat zoveel mensen bang zijn komt vooral door de media en door hun gespiert voorkomen.

de asielen zitten er vol van omdat het ras zo 'in' is en heel wat mensen niet weten wat ze in huis halen. als de hond dan toch niet zo makkelijk lijkt dan zijn er maar weinig die echt doorzetten en hulp gaan zoeken.

@ frank; 

Dan is het wel zo dat 95 % van de staffords dominant is als we van Joun standpunt uitgaan. 
Vroeger werden staff's en pits gefokt om te vechten, het zit dus nog wel degelijk in hun bloed om hun soortgenoten het leven zuur te maken net zoals amstaffs vroeger erf/waak honden (bescherming van het vee en kids) waren en dat de meeste amstaffs nu nog erg waaks zijn.  

Het klopt idd dat je als eigenaar je hond hier in moet sturen door hem bijv, altijd aangelijnd te houden als er honden in de buurt zijn, nooit in een groep honden losgooien ed. Iedereen verschilt hier in maar ok vind het onverantwoord om mijn hond tussen andere onbekende honden te zetten. Hij heeft nog nooit gevochten maar laatst voor t eerst een uitval gedaan na een hond. Binnen een seconde kan de hell losbreken bij wijze van.

Ik zie het bij ons op de training ook wel als het na de les speelkwartiertje is.
De Staffies ''moeten'' winnen, al is het puur onschuldig spel.
Ze hebben ook veel meer uithoudingsvermogen en het lijken soms wel worstelaars. Mijn zwart/witte schooier is een nogal 'ruwe' speler en hij word dan ook vrijwel altijd als tegenstander gekozen door een van de Staffs. Tikkertje spelen, daar houden ze niet zo van, echt even een potje sparren! (ik spreek nu over de Staffs die ik ken van mijn hondenschool en wat ik bij hun zie, ik ben geen rasexpert)
Het gaat tot nog toe altijd harmonieus en prima, de honden kennen elkaar en het spelen gebeurd alleen onder toeziend oog van ons en de instructrice. Denken jullie dat het niet verstandig is om al deze honden door elkaar te laten spelen?

 
De hond waaruit de Amstaffs zijn gekomen is gefokt voor bullbaiting, vechten. Staffords zelf ziijn niet gefokt voor het vechten. Amstaffs zijn daaruit voort gekomen voor werk op het erf. Als je bij een goede fokker komt zitten er al zoveel generaties aan Staffords in die nooit zijn gefokt voor het vechten dat dat realisitsch gezien geen argument meer kan zijn.

Elke hond is dominant. De mate waarin en de wijze waarop honden dit uitdragen verschilt. En Amstaffs hebben dus eigenschappen die ze gevoelig maakt voor het aangaan van een confrontatie. Maar dat is niet noodzakelijk hondagressie. Meestal is het dat niet trouwens. Maar honden zijn wel jagers, en dus zit agressie erin. Jagen is ook maar een toegepaste vorm van agressie, net als waken bijvoorbeeld.

Je kan een aantal vormen van agressie benoemen. Rauwe hond agressie zit daar wel bij maar is ZEER uitzonderlijk. Dan zit er echt een steekje los. Veel vaker gaat het op dominatie, jachtinstinct of waaksheid, allemaal toepaste vormen van agressie die gebaseert zijn op identificeerbaar gedrag.

Maar goed, we kunnen ook gewoon besluiten om het oneens te zijn hoor